POEZI-Erisad Lugjaj

Me bismilah po shkruaj ne Emer te Zotit
Dashuria per Te nuk po ma pushon ,
Vecse po ma shton lotin.
Nje lot I arte,nje dashuri e zjarrte
Zemra ime s’pikon gjak por zemra ime pikon mjalte.
Se zemren time e krijoi Krijuesi I gjithe kreijesave,
Ai qe njeriun e krijoi nga dheu dhe e beri serish dhe .
Mos valle po mendon se s’ka Krijues per gjithesine,
Apo po mendon se I burgosuri nuk e deshiron lirine.
Po per te verberin cfare mendon,qe nuk deshiron te shikoje drite?,
Ta kete gjithe jeten nate ,e te mos shikoje kurre dite?.
Gabim je o njeri,nese e quan veten te tille,
Sepse kur mohon se ka Zot as njeri sje o I mjere.
Mesoje dicka te lehte e te thjeshte,
Qe pas dimrit ka pranvere,
E pas dimrit nuk ka vjeshte.
Ta dish se ketu dhe atje,do te jesh gjithmone I huaj,
O njeri afatshkurter me veten mos luaj.
Mos thuaj nuk ka Zot qe mua me krijoi,
Mos thuaj nuk ka lot qe dhimbjen te ma pushoi.
Por thjesht beso me shpirt ,me zemer dhe me goje ,
Beso ne nje Zot ,mos e merr si loje.
Merri ca shkronja dhe hidhi ne hapesire,
Valle a do formohet emiri yt ,si mendon ?,eshte e veshtire.
Merre dhe njeriun me te zgjuar te botes,
Te shpiki nje sy dhe ti them Zot I tokes.
Po I miri thua ,I miri pse po vuan?,
Pse I keqi me te mirin ,Pse , Pse po luan ?.
Ma trego ku eshte Zoti se askund nuk po e gjej ,
Sa me shume qe e mendoj aq me shume e urrej.
Ngadale , ngadaleee ,o njeri se verberia s’shikon drite,
Verberia nuk ka sy.
Valle rastesia po ta sjell kete bote kaq perfekte,
Rastesia po ta sjell kete bote pa defekte.
Valle rastesia krijoi gjithcka ne toke e ne qiell,
Valle rastesia krijoi nje hene e nje diell.
Rastesia krijoi ty, rastesia krijoi mua,
Valle rastesia krijoi sy e te tha te dua.
Jo ,jo keshtu nuk ben,
Mos ta njohesh veten e as Zotin tend.
Mos ta dish arsyen se perse jeton mbi dhe,
Te jesh i palumtur ke apo s’ke,
Te jesh I merzitur je apo s’je.
Edhe po ta kesh gjithe boten ne duart e tua,
Sdo jesh kurre I lumtur o budalla,
Mos kerko te gjesh lumturine e tretur
Kur nuk njeh akoma, fjalen ALL-LLAH…